... nic nie bierze się z niczego

Dwa lata  temu ...   rozmyślałam   jaki    podarować  niebanalny prezent osobie mi bardzo bliskiej.  Zażartowałam sobie …a może by tak uszyć paczłork. No i wpadłam jak śliwka w kompot,  tylko jeszcze wtedy  nie miałam tej  świadomości, że mam … wreszcie mam  pasję, że właśnie ją odkryłam.   Gdyby nie wieczory u Kaśki, ona przy maszynie a ja przy kubku herbaty;  znamy się już ho ho ... http://kasiainoino.blogspot.com/ gorąco polecam :)  krok po kroku Kasia  uczyła mnie jak ze sobą zeszywać te kwadraciki.  Dzieliła się  ze mną swoimi doświadczeniami ot tak z serca. Zaczęło mnie bawić bieganie po sklepach z odzieżą używaną  gdzie polowałam na super kolorowe „szmatki”.  I stałam się jej działem zaopatrzenia,  szmacianym  hunterem. A w między czasie mój  prezent  nabierał powoli  kształtów.

 I oto on:

Cztery miesiące pracy nad paczłorkiem udowodniły mi, że mam niekończące się pokłady  cierpliwości, że ja się tym w ogóle nie  męczę, że ja przy tym odpoczywam, uciekam w świat kolorowych szmatek i nici od stresu i problemów … totalna terapia, czyli coś czego mi było trzeba. 

Chciałam czegoś więcej. Zaczęłam szyć poduszki dla moich dzieci, rodziny, znajomych. Z jednej strony traktowałam  ich jako materiał ćwiczebny (kiedyś trzeba się nauczyć porządnie szyć)  - poduszka musi mieć duszę i  powstaje z myślą  o kimś …  z drugiej strony miałam frajdę, że mogę komuś dać coś jedynego, wyjątkowego, niepowtarzalnego.   Wymyśliłam sobie swoją nazwę: Jart’s, bo od żartu się zaczęło. Dzisiaj wykradam czas wolny dla siebie, choć jeszcze niewiele go mam to i tak ogrom w porównaniu  z tym co było jeszcze  jakiś czas temu.  Łapię się na tym, iż ciągle mam nowe pomysły,  patrzę  na „szmatkę” i mam wizję co by z niej fajnego uszyć.  „Moja galeria”   z dwuletnią historią systematycznie powiększa się .... 

nieśmiało więc zaczynam historię z blogiem ...